Çoğu zaman kız kardeşlerimin yoluna çıkmamaya çalıştım. Tıpkı diğer kızların yaptığı gibi sürekli kavga ederlerdi ve ben çapraz ateş altında kalmak istemiyordum. Ama Jean daima bana çok özen gösterirdi. Büyük ablam benim için tıpkı ikinci bir anne gibiydi. Bugün bile ne olursa olsun hâlâ her pazar telefonla konuşuruz.
Dürüst olmak gerekirse, Jean olmasa ne yapardım bilmiyorum, çünkü ben çok gergin bir çocuktum. Üzerimize çökmesi muhtemel bir felaketin korkusuyla yaşıyordum. Kendimi, eve koşarken kaldırımdaki çatlaklara basarsam annemin öleceğine inandırdım. Babam bütün gün uyuduğunda, ölmüş olduğu düşüncesiyle çılgına dönerdim ve hâlâ nefes aldığından emin olmak için onu göğsünden dürtmek zorunda kalırdım. Bu lanet durumdan hiç hoşlanmadığını söyleyebilirim. Ama tüm bu korkutucu düşünceler kafamda dönüp durmaya devam etti.
Sayfa 25 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
·
45 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.