Şimdiye kadar içimi dağlayan çok kitap okudum ama bu kitaptaki "iç dağlama" kısmı nedense beni irite etti. Sanki "bir karakter daha ne kadar acı çekebilir, hatta bu acıyı daha ne kadar mazoşistlik boyutuna getirebilir" sorusu zorlanmış, okurun böğrüne bıçak sokulup çevirdikçe çeviresi gelmiş yazarın. Hızlıca okuyup bitirmeye çalıştım, sonu da nereye bağlandı anlamadığım bir roman okudum.
