Gönderi

En mutlu insanı olmalıydım dünyanın, Oysa en umutsuzuyum... Acele etmeliydim, onun kentine, Trablus'a varmak için Oysa yelkenlere tek bir rüzgar soluğu değmesin diye dua ederken yakalıyorum kendimi. Şu anda bir cin çıksaydı dalgalardan ve deseydi ki: "Dile benden, Jaufre, ne dilersen, yerine gelecektir dilediğin!", bilmiyorum ne isterdim. O lekesiz kadını görmek mi istiyorum önümde, ve onun da beni görmesini mi? Uzaktan aşkımın türküsünü söylemeyi yeğleyecek miyim yoksa, gözlerim yakından seyrettiğinde onu, gözleyebildiğimde kirpiklerinin her hareketini, dudaklarının her kıvrılışını, her iç çekişini? Hiçbir zaman çıkmamalıydım ben bu yolculuğa. Uzaktan göğün ışığıdır güneş, ama yaklaşınca bir cehennem ateşidir! Bırakmalıydım, uzak aydınlığıyla uzun süre, uzun süre sallasın beşiğimi, buralara gelip yanmak yerine! Adem'dim ben ve uzaklık, yeryüzü cennetimdi benim Ne gereği vardı ağaca doğru yürümenin? Ne gereği vardı elimi meyvaya doğru uzatmanın? Ne gereği vardı o akkor yıldıza yaklaşmanın?
·
64 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.