Ölüm Eşiği Deneyimleri
Pilotların hava muharebesi manevralarında bilinç kaybına uğrayabileceği çekim kuvveti ivmesine ulaşabilen güçlü jet uçaklarının devreye girmesinden beri, ABD Hava ve Deniz Kuvvetleri çekim kuvvetinin yol açtığı bilinç kaybıyla başa çıkmak üzere özel uçuş giysilerini ve santrifüjlerde eğitimi de kapsayan bir dizi çalışma yürütmüştür. Ordunun Warminster'deki (Pennsylvania) Donanma Hava Savaşı Merkezi santrifüjünde pilot eğitimini yönetmek üzere görevlendirdiği Dr. James Whinnery ilginç bir fenomeni saptadı: Pilotların çoğu Whinnery'nin "küçük rüya”diye adlandırdığı kısa süreli tünel hayali yaşamaktaydı; bazen havada süzülme ya da felce uğrama duygusuyla birlikte tünelin sonunda parlak bir ışık görmekte ve tekrar bilince kavuştuğunda çoğu kez aşırı mutluluğa,bir huzur ve dinginlik duygusuna kapılmaktaydı.
Size tanıdık gibi mi geldi? Bunlar aynı zamanda bir ölüm eşiği deneyiminin (ÖED) ayırıcı özellikleridir. İlk kez Raymond Moody'nin Yaşamdan Sonra Yaşam (1975) kitabında popülerleştirdiği ve günümüzde herkesçe bilinen bu deneyim şu benzersiz belirtiler dizisini içerir: (1) Aşağıya bakıp kendi bedeninizi görebildiğiniz ve genelde beden dışı deneyim (BDD) olarak anılan bir süzülme ya da uçma duygusu; (2) bazen ucunda parlak bir ışık görülen bir tünelin, koridorun ya da sarmal bölmenin içinden geçiş; (3) sevilen bir ölü kişiyi ve/veya bir tanrısı sureti ya da ilahi karaltıyı görme. Whinnery on altı yıllık çalışması sırasında, santrifüjün kontrollü koşulları altında bu üç belirtinin ilk ikisini bin seferden fazla uyandırmayı başardı; hatta pilotları bayıldıkları sırada videoya çekerek ve bunun deneyime denk geldiğini kaydederek, temelde yatan sebebi kuşkuya yer bırakmayacak şekilde saptadı: Korteksi etkileyen hipoksi, yani oksijen yoksunluğu.
Sayfa 168 - 169 - PdfKitabı okudu
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.