İlk başlarda kolaydı okumak, ortalara doğru tekrara düştü. Es vermediği için, arada boşluk bırakmadığı için, başlıklar olmadığı için... İçin için yedi beni kitap :d. Sonlara doğru düzeldi hatta bitmemesini diledim. Üzdü, güldürdü ama en çok sinirlendirdi. Kitabı kapadığımda öfke duydum. "Aha buraya yazıyorum" diye diye yediler Dirmit'i.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.