Paradoksal durum. Tabiat olarak mahkumuz sanki bu döngüye.
İstemezsem mutsuz olmam. Ama isteyip elde edersem mutlu olur, elde edemezsem mutsuz. İstememek yani arzulardan, tutkulardan ve bu tip dürtülerden arınmak da imkansız gibidir “sapiens” için. Öyleyse mutsuz olmamak genel ama aynı zamanda istisnai durum.
·
1.484 görüntüleme
“Bu dünyada gerçekte var olan şey acıdır, mutluluk değildir. Mutluluk sözcüğü ancak kederden kurtulma durumunda kullanılacak bir sözcüktür.“
#228213580
(...) acılar ve mutluluklar küçük olaylardan oluşmuş büyük bir sis tabakasına bürünerek geliyorlar. Yaşam bu işte, sis. İşte yaşam bir nebülözdür. #228293023
İsteyip elde edilen şeyden duyulan mutluluk/haz geçicidir zira bu durum sıradanlaşmaya mahkumdur. Sıradanlaşan şey önceki gibi mutluluk vermemeye başlayacaktır ki bu halde de yeni bir hedefe yönelir ilgi. Ve yeniden elde edip etmeme durumuna göre mutluluk ve mutsuzluk durumu. Bu döngü sonsuz şekilde devam eder hayatta ve hayatın devinimini ifade eder. Öyleyse istek ve beklentileri koşullara uygun ve olabildiğince minimal tutmak gerekir. Hem zaten maymun iştahı doyurulamaz.
Gece gece kendime telkinlerim.
Beklentisizlik gerçekten mutsuz olmama mıdır ? Beklentisizlik aynı zamanda amaçsızlık da değil midir? Oysa yaşamın bir amacı olmalı, ve ancak bu şekilde mutsuzluktan kaçınılabilir. Öyleyse ilk “istemezsem mutsuz olmam” önermesi de hatalı olur ki aksine istememek mutsuzluktur da. Vardığımız “mutsuz olmamak genel ama istisnai durumdur” çıkarımı şu şekilde değişir: mutsuz olmamak istisnai durumdur. Evet genel olarak mutsuzuz.
Aynı zamanda yalnızız. Fiziksel, zihinsel, duygusal ya da ruhsal olarak. Herkes bir şekilde yalnızlıktan muzdarip. Öyle ki çoğu zaman yalnızlıktan kurtulmak için ürettiğimiz çözümler daha da yalnızlaştırıyor.
Mutluluk ve keder bir tekerlek gibi birbirini izleyerek dönerler. #228200976
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.