Sezen Gülbar / Zemheri Zürefası
Bazı hikayeleri anlatmaya gücünüz yetmez, diliniz lal olur. #ZemheriZurefası bende bu etkiyi yarattı. Erzincan’ın küçük bir köyünde bir çok kişiyle tanışıp birçok duyguyu yaşadım. Oradan ayrılıp İstanbul’a gelince onların yaşadığı aynı hüznü ve şaşkınlığı yaşadım. Kayıpları kayıplarım, umutları umudum oldu. Ben bu kitabı okumadım, resmen yaşadım. Akıcı, etkileyici ve sürükleyici bir kalemi var yazarın. Kitabı bitirip karakterlerle vedalaşmakta zorluk çektim. Belki küçük yerlerde geçen hikayeleri sevdiğimden, belki de karakterlerin hayatları çok gerçekçi geldiği için tam ifade edemiyorum ama bu kitapla tanışmanızı çok isterim.
Erzincan’ın küçük bir köyü olan Yenişehir’de geçiyor hikaye. Gerçi köyde yaşayan hiçkimse oranın yerlisi olmadığı için civar köylerde yaşayanlar buraya Muhacirler Köyü diye diye öyle anılmasına sebep olmuşlar. Bu köyde yaşayan Gülizar ve Yusuf’un on dört yılda Sona, Memo, Kıymet ve Ali adında dört çocukları olmuş. Hepsinin hayatına dokunuyor ve yaşadıklarını okuyoruz ama baş karakterimiz Memo. Saygı ve sevginin sonsuz olduğu sıcacık bir aile, çalışkan ve ailesinin üzerine titreyen bir baba, özverili ve sevgi dolu bir anne, birbirlerine bağlı kardeşler. Müthiş bir aile tablosu ama hayat farklı farklı yerlerden onları sınayacak. Köylerine aniden gelen bir yabancı kendi hikayesiyle yürekleri dağlayacak. Memo ile olan arkadaşlığı yüreklere su serperken, sevginin iyileştirici gücüne bir kez daha tanık olacaksınız. İki yakın arkadaşın kalbine aynı sevda düşünce, kim haklı kim haksız bakmadan zamanın iyileştirici gücünün her şeyi yola koyuşunu göreceksiniz. Hayat şartlarının zorluğundan dolayı topraklarından ayrılıp İstanbul’a gittiklerinde, onlarla bocalayıp onlarla ayağa kalkacaksınız.
Seneleri onlarla atlatıp hepsinin hayat yollarında kayıplarına, umutlarına, aşklarına ve mutluluklarına eşlik edeceksiniz.
Keyifli okumalar…
