Ming Che, yaptığı seanslara, elin sahibiyle değil de elle konuşuyormuş gibi yaparak başlamayı severdi. Böylece sözlerinin sınırlarını belli etmiş olurdu en baştan. Söyleyeceklerinin müşterinin eliyle sınırlı olmadığını bilirdi ama bu sırrın müşteri tarafından bilinmesi çok tehlikeliydi. Hem zaten son zamanlarda baktığı her elde kendi elini görmeye başlamıştı. Bütün eller kendi eline, bütün hayatlar kendi hayatına yakınsıyordu o baktıkça. İnsan baktığı her şeyi aynaya çeviren tek canlı değil miydi zaten? Falcılar için bu gerçek iki kat daha doğru olmalıydı. (Ali Rıza Arıcan, Bir Avuç Hayat, s 33)