En tahammül edemediğim insan tipi : Samimiyetsiz insanlar. Herkes o kadar sahte duygulara alışmış ki gerçek sevgi ne onu bile bilmiyorlar. Birine söylediğiniz güzel bir cümleyi o kişi hayatınızdan çıktıktan sonra başka birine söylemeye yüreğiniz nasıl yetiyor? İnsanlar gelir, insanlar gider. Anılar kalır, şarkılar kalır, kokular kalır. O kişiyle birlikte kurduğunuz hayaller kalır. İki günlük yaşadığınız duygu patlamasına aşk demek ve bununla böbürlenmek sizi o kadar komik duruma düşürüyor ki gülmeden edemiyorum. Tamam kanka en çok siz Romeo ve Juliet'siniz :D "Seni seviyorum" cümlesi bile milletin ağzında sakız olmuş. Tadı gidince tükürüp atılan cinsten. Aşkından ölüp bittiğiniz yataklara düştüğünüz o kişi hayatınızdan defolup gidince o boşluğu başka biriyle doldurmaya çalışıyorsunuz. Buna aşk deme zavallılığını da göstermekten çekinmiyorsunuz. Bana aşktan bahsetmeyin. Aşk sadece kitaplarda olur ve okurum. Mesele bu. Bu kadar.