Bir ateist olmak için artık sadece bir kimsenin "Tanrı'ya inanmadığını" ilan etmesi yeterli değildir, çünkü inançlarımın asıl mekanı benim bilinçli değil bilinçdışı edimlerimdir. Bu elbette, "Tanrı'yı inkar etmeye çalışsam bile, kendi derinliklerimde inanmaya devam ederim" psikolojik saçmalığı anlamına gelmez; bilinçdışı "benim derinlerimde" değildir, o orada, yapıp ettiklerimde, ritüellerimde, etkileşimlerimde vücut bulmuştur. Öznel olarak inanmasam bile, "nesnel olarak" kendi davranışlarım ve sembolik ritüellerde ve onlar aracılığıyla inanıyorumdur. Bu aynı zamanda, dinin, dini inancın, "insan doğası"na göründüğünden daha derin bir şekilde kök salmış olduğu anlamına gelir.
Sayfa 389 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.