Yeraltı edebiyatı türündeki ilk kitabımdı. Başlarda tiksinerek okudum açıkcası. Mutlaka sonunda bu kötülüklerinin cezasını çekmiştir diye devam ettiğimde başkahraman alex'in önce hapishane sonra da denek olarak hastanede geçirdiği günler daha çok ilgimi çekti. İğrenç zihniyete sahip insanlara uyguladıkları tedaviye göre suçlular tekrar kötülük yapmayı ya da suç işlemeyi düşündüğünde hastalanıyordu ve iyileşmek için 'iyi' düşünmeleri ya da iyi davranmaları gerekiyordu. Kulağa fena fikirmiş gibi gelmiyor ama zorla güzellik olmaz dedikleri gibi bu ütopik fikrin de tabii ki geçerliliği tartışılır ve yadırganır. Kitabın retorik bir cümlesinde ' neden hep kötülüğün nedenleri araştırılıyor da iyiliğin nedenleri araştırılmıyor' gibi bi soru vardı. Bu bence de üstüne çalışılması gereken bir konu.