Geriye dönüp eskiden akşamları fırtına çıktığında anneannemin beni sakinleştirip avuttuğu zamanlardaki küçük kız olmak istiyordum.
Kalkıp yanıma gelir, bana ninni söylerdi. Daha sonraları biraz büyüdüğümde, gece yine fırtınadan korkarsam, ikimize ıhlamur ile kurabiye hazırlardı. Fırtınanın dinmesini ve uykumuzun gelmesini
beklerken, yatakta edilen akşam kahvaltısı gibi bir şeydi bu.
Anneannemle hayatım çok güzeldi. Hep mutluydum, mutsuz olduğum zamanlarda da anneannem beni anlardı. Mutsuz olduğumu göstermek için kendimi odama kapatmama gerek kalmazdı.