Elveda Gülsarı, parlak bir geçmişi olan, doğuştan rahvan at Gülsarı ile onu küçük bir tayken yetiştiren Tanabay’ın yaşlılık günlerinde zor bir yolculukla başlar ve geri dönüşlerle her ikisinin geçmişini, komünizmin ürünü kooperatif sisteminin yeni bir sömürgene dönüşmesini ustalıkla anlatır. Beş yıldızlık olurdu eğer kitabın sonu kitabın acı realistik anlatımına hiç uymayan bir romantizmle uzamasaydı. Aytmatov’un atları pofurdadıkça nefesinin sıcaklığı ile gıdıklanmamak mümkün değil.
