XIX. yüzyıl, Osmanlı Devleti'nde reformların ivme kazandığı, kurumsal yapının genişlediği, memur sayısının çoğaldığı, devlet eliyle sanayileşme hamleleriyle altyap yatırımlarının yapıldığı ve yüksek maliyetli saray ve kamu binalarının inşa edildiği bir dönemdi. Asâkir-i Mansûre-i Muhammediyye adıyla kurulan (1826) yeni ordunun masrafları, Balkanlarda başgösteren ayrılıkçı-bağımsızlıkçı başkaldırılara, Anadolu, Rumeli ve özellikle Mısır'da çıkan isyanlara müdahale için yapılan askeri harcamalar hazineyi zora sokan diğer faktörlerdi. Öte yandan 1838 Baltalimanı Ticaret Antlaşması gibi geleneksel devletçi Osmanlı iktisadi düzenini liberal-kapitalist çizgide düzenleyip rekabet gücünden yoksun bir biçimde Batı kapitalizminin girdabına sürükleyen adımlar, devletin ithalat-ihracat dengesinin bozulmasına, gelirlerinde ciddi kayıplara ve küçük ölçekli manifaktür endüstrisinin sarsılmasına yol açtı.
Sayfa 235Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.