İnsanı okurken öylesine geren, korkutan, betimlemelerle bu kadar iyi anlatan ama rahatsız da eden, ve sorgulatan, hep merakta bırakan bir roman. Birdenbire, nedeni ve tedavisi olmayan bir şekilde kör olan bir toplum, körlüğün betimlemesi, insanların bu durumla baş etmeye çalışırken insanlıklarından adım adım uzaklaşması, hayatta kalma çabaları ve öncelikleri (açlık ve cinsellik)ve kitapta da yazdığı gibi, "insanın -özellikle de insanlıktan çıktıysa- her şeye alışabileceğini anlayacaktı ve "herkesin bildiği gibi, kötülük, daima en kolay yapılan şeydir."
Kitap özellikle tek bir kadının umudu ve çabası ile ilerlemesine rağmen kadınların her koşulda çektiği, yaşamak zorunda kaldığı/bırakıldığı zorlukların, iğrençliklerin okunması benim açımdan gerçekten zorlayıcıydı.
Jose Saramago'nun okuduğum ilk kitabı ve dili ve anlatımıyla beni baya etkiledi.