"Acı deneyimlerin öğrenildiği andan başlayarak dış dünyanın iyiliğine karşı olan güven yitirilir; kişilikte kalıcı bir bölünme ortaya çıkar; bölünen bir parça tehlikeye karşı bir nöbetçi gibi yer alır; en önemli şekilde de dış yüzeyde(deride ve duyu organlarında)yer alır ve bu nöbetçinin dikkati neredeyse tümüyle dışa dönüktür. Yalnız tehlikelerden kaygılanır; diğer bir deyişle, tehlikeli olabilecek tüm dış dünya nesnelerinden kaygılanır."
Sayfa 50
··
35 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.