Gönderi
Tarık Tufan Ben
“İnsanlara bir şeyler anlatmaya çalışmak buharlı bir cama yazı yazmaya benziyor. Özenle yazıyorsun, apaçık belli oluyor anlattıkların. Sonra silinip gidiyor.”
Tarık Tufan’ın yazdığı her cümlenin altı çizilmeli bence. Tamamlanmamış bir cümledir insan, demiş. Yalnızlığıyla bile bir araya gelemeyecek kadar ıssız… Bütün bunlara rağmen hayat, yine de anlamlı bir cümle kurabilme isteğidir. İnsanın kendini tamamlayabilmesi isteği…”
Kitabımızın kahramanı 20lerinde genç bir erkek. Küçük yaşta evin erkeği sorumluluğu omuzlarına yüklenmiş, hayatta en sevdiği ve hayranlık duyduğu insan annesi olan, babasının onları terk etmesiyle de kızkardeşine baba olmak zorunda kalan biri. İçsel sorgulamalarını ve hezeyanlarını kahramanın dilinden okuduğumuz roman, biraz deneme, biraz günlük, biraz da öyküsel anlatım içermektedir. Kitaba adını veren kuşlar, kahramanın yaşama tutunmasının temsili olan kirpiklerinde taşığını söylediği kırlangıçlardır. İçinde taşığı kocaman boşluğa isim veremeyen, bu yüzden de kendini kitaplarda, sokaklarda arayan biridir.
‘Lola’ adını verdiği aşık olduğu kıza da karşılıklı duygulara sahip olduklarını bildiği halde adım atmaz. Çünkü birlikte oldukları takdirde Lola’ya zarar vereceği veya sevgisinin kaybolacağı endişesini yaşar. Tüm bunların temelinde ise -babasının terkedişi- yer almaktadır. Kahramanımız içinse asıl yıkıcı olan annesinin ölümüdür. Annesinin ölümüyle herkesten hatta kendinden bile uzaklaşır. Bu süreçte ise yanında kimsenin olmasına izin vermez.
“İnsan kaybettikleriyle insandır.”
Değil mi?
·
20 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.