"Ailem kütüphanelere çok önem verirdi. Fazlasıyla kitap okuyan bir aileydik ancak "kitaplıklar dolusu kitabı olan" bir aileden ziyade "kütüphaneden kitap ödünç alan" bir aileydik. Ebeveynlerim kitaplara değer verirdi ancak Büyük Buhran döneminde büyüdüklerinden ve paranın hercai doğasının farkında olduklarından ödünç alınabilecek şeylerin satın alınmaması gerektiğini zor yoldan öğrenmişlerdi. Bu tutumluluk sebebiyle ya da belki de ondan bağımsız olarak aynı zamanda bir kitabın, yaşattığı deneyim için okunduğuna inanırlardı. Sonsuza dek saklanıp ilgilenilmesi gereken bir objeye, bir anıya sahip olmak için okumazdı insan. Kitap okumak bir yolculuktu. Hatıra saklamaya gerek yoktu."
Sayfa 9Kitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.