Ülkenin dışında kalanlar seni kıskanıyor çünkü sen vatanındasın ve onlar mülteci olarak başkalarının vatanında. Onlara, suyu görebilmenin susuza faydası olmadığını, aksine bu durumun buradakilerin içini kanattığını söylüyorsun.
Vatanından seni ayıran, sadece tek bir sokaktır. Onu geçtiğinde seni tutuklayıp, ülkeye kaçak olarak giriş yapmak ve devlet mülkünü tehdit etmekle suçluyorlar.
Yolun kenarında, kaldırımda dur ve kuru bir ağaç ol!
Seninle ölüm arasında sadece bir bıçak ucu var. Onlara bakıyorsun. Toprağını nasıl sürdüklerini görüyorsun, sabanları ciğerine indirip parçalıyorlar.
Acıdan ve öfkeden çığlık attığında seni Yahudi düşmanı ilan ediyorlar. Nehre uzak şiir böyle yazılır. Nehri geçmektense şiir yazıyorsun. Rahatlık içinde yaşayan eleştirmenler, senin alenen bildirmediğin tutumun ve görüşlerin için senden hesap soruyor. Bilmiyorlar ki alenen İsrail'in varlığını ret ve inkâr etmek, buradan atılmak anlamına geliyor. Düşmanlarını bu şekilde reddedersen, ülkedeki kendi varlığını reddetmiş oluyorsun. Bir şeyi nasıl dediğine çok dikkat ediyorsun, çünkü burada kalmak istiyorsun.
Böylece nehri geçmeyen şiirler yazmayı tercih ediyorsun. Zengin ve refah içinde yaşayan eleştirmenler seni vatana ihanet etmekle, düşmanların da antisemitizmle suçluyorlar.
Sayfa 104Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·926 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.