Vazgeçmemeyi Aziz Sancar üzerinden anlatmalıyız. Yokluklar içinde nasıl başarılı olduğunu; Mardin'de on çocuklu bir ailede tek bir ayakkabıyla okul hayatında idare ettiğini, tıp eğitimi için geldiği İstanbul'da çalışma temposundan bir defa dahi bu güzel şehri gezemediğini, hatta Topkapı Sarayı'nın bile nerede olduğunu bilmediğini, eğitim için soğuk laboratuvarlarda, içine katık bile koymadığı kuru ekmek yiyerek, yangın hortumundaki suyla banyo yaparak başarılı olduğunu anlatmalıyız. Özellikle İstanbul Teknik Üniversitesinde yaptığı "Nobel" konulu konuşmada söyledikleri tabela yapılıp asılmalı: "Gözünüzü seveyim politikayla uğraşmayın, onu yapanlar var, çok çalışın. Ne yaparsanız, iyi yapmaya çalışın, çalışmadan olmaz. Ben öğrenciyken günde 18 saat çalışırdım. Gazeteler yazmıştı, çok zaman gecelerimi laboratuvarda geçirdim. Çalışmak kendimize, ailemize, milletimize vatan, namus borcudur. Annem derdi ki, 'Kibir Allah'a yakışır, insana yakışmaz.' O yüzden elimden geldiği kadar mütevazı olmaya çalışıyorum."
Sayfa 155 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·193 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.