Ne Genazino'nun, romanın ilk kısmıyla beni yakaladığını ne ikinci kısmında kitaptan sıkıldığımı saklayacağım. Okuduğum ilk Genazino romanı olduğu için, yorum yapan çoğu okurun aksine, herhangi bir beklentim yoktu. Kitabı okumadan önce de herhangi bir yoruma bakmamıştım, dolayısıyla sıfır önyargı ile kitaba başladım. Genç Weigand'ın okuldan ayrılması, ailesinin zoruyla iş bakması, talihsiz geçen iş görüşmeleri bana çok keyifli dakikalar yaşattı. Daha önce de belirttiğimi gibi, kitaba kilitlendim ve harika bir anlatıcı ile karşı karşıya olduğumuzu düşündüm. Weigand, tam bir ergen erkek. Büyümüş ve hayatın anlamını çözmüş gibi davranıyor, konuşuyor olması, kendini beğenmişliği oradan geliyor. Bu noktada Weigand'ın hiç inandırıcı bir karakter olmadığı şeklindeki yorumlara katılmadığımı belirtmek istiyorum. Çünkü ergen bir erkeğin, hele Weigand gibi kitap okuyan ve edebiyat ile acayip iyi bir ilişkisi olduğunu düşünen bir erkek tam olarak böyle davranır :) Edebiyat ile iyi bir ilişkisi olduğunu "düşünen" diyorum. Weigand ilk anlatmaya başladığında ben de bir kitap kurdu olduğunu düşünmüştüm. Fakat romanın ilerleyen sayfalarında anlıyoruz ki taktığı bazı yazarları çok okumuş olsa da okumadığı, bilmediği o kadar çok şey var ki... Kitabın devamında Weigand bir taşımacılık işine giriyor. Fakat aynı zamanda bir gazetede kısa haber yazıları yazmaya başlıyor. İkili yaşamı burada başlıyor. Sabah paket taşırken akşam bir yazar buluşmasına gider oluyor. Ve asıl ego burada devreye giriyor. "Kimse benim akşamları entelektüel insanlarla sohbet ettiğimin, büyüdüğümün, bağımsız olduğumun farkında değil." gibi düşünmeye başlıyor. Ki bu düşüncelerinin yer yer çok komik bir şekilde ifade edildiğini ve kitapta en beğendiğim kısımların bunlar olduğunu söyleyebilirim. Fakat bir süre sonra kitap sıkıcı bir hal oluyor, nasıl olduğunu tam olarak anlayamasam da. Weigand, kısa bir süre tam zamanlı gazetede çalışmaya başlıyor. Kız arkadaşından ayrılıyor. Spoiler olmasın diye söyleyemeyeceğim başka şeyler oluyor :) Sanırım karakterde herhangi bir gelişme, değişme olmaması, benim dikkat dağınıklığı yaşama sebebim. Kitabın sonu şaşırtıcı değil, aslında şaşırtıcı olmak zorunda da değil. Weigand sen böyle geldin, böyle de gidersin, diyerek kitabı kapattım. Maalesef çok iyi bir okuma tecrübesi olmadı benim için. Kitabın daha kısa olmasını dilerdim. Ve Weigand, bence sen o romanı hiçbir zaman yazamayacaksın!

Bir Kadın Bir Ev Bir RomanWilhelm Genazino · Jaguar Yayınları · 2022190 okunma

133 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Miss Öykü