Arkadaşa ihtiyacı olmayan Oflu Hayriye'ye köpeği yetiyordu. İri hayvan sokaktan geçenlere havladığında Hayriye'nin hayata, insanlara olan öfkesine tercüman oluyordu...Gereksiz bir tebessümle kendi kendine konuşanlar, hâlinden memnun boş boş bakanlar, yanındakiyle laflayarak yürüyenler, keskin havlamalarla irkiliyor, dünyanın o kadar da güvenilir bir yer olmadığını, hep tetikte yaşamak gerektiğini hatırlıyorlardı.
Sayfa 9 - ŞuleKitabı okudu
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.