Rovelli’nin okuduğum ilk kitabı. Burada Rovelli zamanı araştırmış ve onun da madde gibi aslında en küçük parçalardan meydana gelen bir mekanik ve ilkel düzenek olduğunu bize göstermiş. Geriden gelip ileri akan bir zaman yok, geçmiş ve gelecek yok; ve maddenin olmadığı yerde zaman yok. Madde ise ısının transferinden (hareket) ve entropiden ibaret. Yani bir madde (ve dolayısıyla hareket) olduğu an takur tukur çalışan bir makine düşünün ve çalıştığı alanda etkileşimler oluyor; ta ki o etkileşimler durana ve zamanı da durdurana kadar. Beynimiz, %90’ı boşluk olan atom yığınlarını (aslında oldukları kuantum düzeyi bırakın), boşluksuz ve tam bir şekilde yorumluyorsa, aynısını zaman için de yapıyor ve zamanın hep ileri akan bir şey olduğunu düşünüyor. Hâlbuki kara deliklerin ufkuna ve entropinin öncesine bakıldığında zamanın düşündüğümüzden çok farklı işlediği net bir şekilde kanıtlı. Ayrıca kütleçekiminin (yerçekimi), zamanın madde üzerinde farklı geçmesinden dolayı oluştuğu da inanılmaz bir bilgi. Yani örneğin kütlenin olduğu yerde zaman daha yavaş geçtiği için yere yakın olan parçanız (ayağınız) gövdenize göre kuantum boyutta daha yavaş hareket ediyor ve geride kaldığı için sizi aşağı çekiyor. Dehşet verici. Kitapta her şey olabildiğince açık anlatılmış ve zamanın kendi başına olduğu kadar insan üzerindeki durumu da incelenmiş. Aşağıdaki satırları kitaptan aktarıp zamanınızdan biraz daha çalıyorum: “Zaman; bizi var eden, bize varlığımız gibi değerli bir armağan veren, tüm acılarımızın kaynağı olan, aslında çok kısa ömürlü, kalıcılık yanılsamasını yaratmamızı sağlayan şeydir. Strauss'un müziği ve Hofmannsthal'ın sözleri, bunun şarkısını yürek parçalayıcı bir hafiflikle söyler:” "Bir kız çocuğu anımsıyorum Nasıl olur da bir zamanlar küçük Resi iken ben, Bir gün yaşlı bir kadına dönüşeceğim? Kalbimin derinliklerinde hissediyorum Şeylerin zaman içindeki kırılganlığını Hiçbir şeye sarılmamamız gerektiğini Her şeyin nasıl da parmaklarımızın arasından kayıp gittiğini Elde etmeye çalıştığımız her şeyin nasıl eridiğini, Sis ve düşler gibi dağılıp gittiğini her şeyin Zaman dediğin ne garip şey. Öylece yaşayıp giderken hiçbir şeydir. Sonra an gelir, onun dışında hiçbir şey duyumsamayız." youtu.be/N0ylEmVRle0?si=... “dass ich die kleine Resi war und dass ich auch einmal die alte Frau sein werd? Die alte Frau, die alte Marschallin!”

Zamanın DüzeniCarlo Rovelli · Tellekt Yayınevi · 202087 okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Amo Rise