Gönderi

İnsan
"İnsan eşref-i mahlukattır derdi babam..." Öyle midir gerçekten? Eşref-i mahlukat olan insan, insan kıymeti neden bilmez. Elindekiler kaybolunca mı anlar insan bir çok şeyin kıymetini. İnsanın, açlığın-tokluğun, zamanın, mekanın...kıymetini ve değerini. Bu pencereden bakınca yaratılmışların en şereflisi olan insan varlığı, diğer yaratılmışları anlamak için kendi şerefinin değerinin kıymetinin farkına varmalıdır. Şayet insan kendine değer verirse karşısındakinin değerini anlar ve bilir. Çünkü kendi çölünün sakası olan insan başkasınıda besler ve yeşertir ya da karşısındaki insanda bu özellik varsa kendi eşref-i mahlukat anlayışı yeşerir. Hayat çölümüzda sakalık yapacak insan, yoldaşımızdır. Hayatı birlikte yürümeye karar verdiğimiz yoldaşımız yol arkadaşımız. Kimi zaman sen onun suyunu kimi zaman o senin suyunu vererek "biz" olunur. Küşük bir sevgi sözcüğü, küçük bir anlayış ve senin değer verdiğin şeylere sırf sen değer veriyorsun diye onunda değer vermesi..biz olma yolculuğunda ilk adımlar... Daha çok biz olarak, çöllerimize su vererek yeşerdiğimiz/yeşerttiğimiz ve değerlerimize değer kattığımız, toprağını bulmuş en güzel çiçek gibi etrafımıza güzel kokular dağıtabileceğimiz o insanı bulabilmek...elhamdülillah.
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.