Satırlara hislerimi dökmekte zorlanacağım, bitince etkisinden çıkamadığım bir romandan bahsedeceğim, Gurur ve Önyargı. Kendimi bildim bileli eski dönem dizilerine, filmlerine, kitaplarına, aşklarına vurgunum. Bu kitabı elime aldığımda günlük hayatımdan biraz olsun uzaklaşmak istiyordum. Ama sohbet diline, naif cümlelerine ve içimi ısıtan sevgisine öyle bir kapıldım ki zamanımıza hiç dönmek istemedim. Elizabeth hemen ısındığım bir karakter oldu. Neşeli, alaycı, espritüel, gözlemci... En üzücü olaylara bile bir günden fazla takılamıyordu. Hayatın içinde sürekli neşe kaynağı olabilecek bir cümle buluyordu. Her insanı önce değerlendirmeye alıyor, hislerini takip ediyordu. Neşesi ve sempatikliği beni kendisi ile o kadar yakınlaştırdı ki. Tâbi gururun bazen yanlış anlaşılmalara yol açabileceğini kitap bize çok güzel gösterdi. Darcy ise tam tersi duygularını göstermeyi asla sevmeyen, kibarlığı gereksiz bazı formaliteler içinde gören biri. Çevresindekilerle konuşmak için asla bir istek duymuyordu. Bazen çevresi tarafından ketumluğu kibir olarak yorumlanıp kendisine cephe alınıyordu. Sanırım kitabı okuyan çoğu kişinin aksine kendimi Elizabeth'ten çok Darcy'e yakın gördüm. Özellikle duygularını ifade etmeye çalışması ama asla istediği şekilde ifade edememesi, sessizliğinin anlaşılmaması satır aralarında ben seni anlıyorum dememe yol açtı defalarca. Elizabeth'in gururu, Darcy'nin tavırları ile karşılaştığında zaten ilk önyargılar oluşmuştu. Cepheler alınmış, ilk nefret tohumları ekilmişti. Elizabeth, onun her hareketinde kusur arıyor, her cümlesinde kibir buluyordu. Darcy için ise durum bambaşkaydı. Baştaki ilgisizliği zamanla aşka dönüşüyordu. Elizabeth'in tavırları, konuşması, en çok da gözleri onu etkilemeye başlamıştı. Tabi Elizabeth ise bunu önyargı penceresinden baktığı süreç boyunca hiç göremedi. Öte yandan Darcy'nin de kibirini yenmesi hiç de kolay olmadı. Aslında Darcy'nin de tek ihtiyacı olan şey Elizabeth'ti. Gülüşü içini ısıtacak biri. Ciddiyetini dengeleyecek biri. En çok da onu anlayacak biri... Darcy'nin Elizabeth'e aşkını itiraf ettiği ve bu aşkı hak edebilmek için emek verdiği bölümler su gibi akıyordu. Zaten filmini izlemiş olduğum bir romanı okurken zorlanacağımı düşünerek başlamıştım. Ama tekrar tekrar bu evrende bulunmak istiyorum. Benim de çoğu zaman kafam Elizabeth kadar karışık oluyor. Ben de duygularımdan asla emin olamıyorum. Hata yapma korkusu ile yaşıyorum. Çoğu zaman olayları kendi iç dünyamda çözmeye çalışıyorum. Ama Elizabeth kitabın sonlarında kendinden de, duygularından da emindi. Ne istediğini biliyordu. Hayatının izleyicisi değil başrolü olmuştu. Darcy ise aşkı bulduğunu fark edince tüm katı düşünceleri ile savaşmayı başarmıştı. Kısacası roman o kadar güzeldi ki etkisinden çıkamadım, çıkmak da istemiyorum. Keşke hâlâ her duygu bu kitaptaki gibi uğruna savaşılacak kadar güzel olsa. Keşke hepimiz Darcy kadar duygularımızdan emin olabilsek. Ve keşke böyle olaylar sadece kitaplarda yaşanmasaa... Okuyunnnn şiddetle öneririm.

Gurur ve ÖnyargıJane Austen · Yabancı Yayınları · 201775,6bin okunma

·

144 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

B