Sabitlenmiş gönderi
Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusu ile hiç yaşamadım.
Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım: mürekkeple yazmışlar oysa. Ben kurşun kalem silgisiydim. Azaldığımla kaldım.
Artık yaşamak istemiyorum Olric. Onların istediği gibi yaşamak istemiyorum.
Okur Takip Önerileri
Sevmek zor geliyor. Alışmamışım: yoruluyorum. Her an sevdiğimi düşünemiyorum. Bazan atlıyorum. Boşluklar oluyor. Bunları boş sözlerle doldurmaya çalışıyorum. Oysa ben her an sana bakmak, bir sözünü kaçırmamak; bir kıpırdanışını, yüzünün her an değişen bütün gölgelerini izlemek, her an yeni sözler bulup söylemek istiyorum.
“Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma, derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı, özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme, boşuna tedirgin etme beni.”
“Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok.”
“Herkes istediği kadar koşsun. Beni anlayacak insan, oturduğum yerde de beni bulur.”
“Anlamadım Olric.”
“Anladınız efendimiz. Anlamaktan korkuyorsunuz sadece.”
”Bir insana kendi kendime yetemediğim için bağlıysam, o kişi ancak bir can simidi olabilir, aradaki bağın sevgiyle hiçbir ilgisi yoktur. Mantığa aykırı görünse de yalnız kalabilme becerisi, sevme becerisinin koşuludur.”
Erich Fromm
‘Beni ya şımartın, ya da kapı dışarı edin!’ diye bağırırdı. ‘Yarı içtenliğe dayanmam zor benim.’
Alışkanlıktan başka bir şey bilmedikleri için, sizin de yokluğunuza alışacaklardır.