ehh… o son neydi?
Aynı yazardan 
Sessiz Hasta adlı kitabı okumuş ve beğenmiştim, özellikle sondaki ters köşe gerçekten güzel yazılmıştı o yüzden Yitik Kızlar’a da bir şans vermeliyim diye düşünmüştüm. Yani… vermesem de olurmuş.
Kitap en başından ortalarına kadar aşırı sürükleyici ve gizemliydi, o mu katil bu mu katil derken kafayı yiyordum resmen. Mariana ve diğerlerinin psikolojisi iyi bir şekilde aktarılmıştı, dark academia havaları çok hoşuma gitmişti ve mekan betimlemeleri çok güzeldi. Ancak son elli sayfada o ters köşeyi okuduktan sonra… yok, dedim. Olmamış bu son.
Öncelikle kitabın bir kısmı, Mariana’nın gözünden, diğer kısmı ise katil sandığımız kişinin gözünden anlatılmış. Yahu, madem adam katilimiz değil, neden kitabın yarısında onu okuduk?
Ayrıca kitapta tam yerine oturmamış konular da çok fazlaydı. (Mariana’nın takip edilmesi, Sebastian’ın Zoe ile tanışmadan önce Mariana’yla çoktan evlenmiş olması vb.) Yani o kadar güzel ilerleyen bir kitaba bu kadar vasat, mantıksız bir son hiç yakışmamış. “Aynı yazar mı yazdı bu son elli sayfayı?” diye düşündüm. Hayal kırıklığına uğrattı maalesef.
Gidişatı çok mükemmel olan ama sonuyla insanda hoşnutsuzluk uyandıran bir kitaptı kısacası. Yani okuyabilirsiniz… ama okumasanız da olur. Tabii sonu beğenenler de olmuş, belki de onlardan biri de siz olursunuz. Kim bilir?
Herkese keyifli okumalar… :)
·
398 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.