Kitabın arka kapağında yazarın öykülerindeki insanların kulaklarını yere dayayıp dünyanın kalp atışını duymaya çalışıyorlar ifadesini okuyunca, o insanların heyecanına hemen eşlik etmek istedim. Yazarın anlatım dili öyle güzel ki, sanki karşılıklı sohbet ediyoruz. Bazen öyle cümlelere takıldım ki sanki bir öğreti tadındaydı. İki kez okuyup üzerinde düşündüğüm cümleler çoğunluktaydı. Duyguları, cümlelere aktarma şeklini sevdim en çok. Kitabı buraya sığdırmak mümkün değil çünkü yaşam, insan, varlık ve duygularla ilgili o kadar çok ifade var ki. Üstelik toplumsal zeminde yaptığı eleştirileri de kendi adıma aldım ve üzerinde çok düşündüm. Ne kadar da haklı dediğim çok yeri oldu. #alıntılar "Zehirmiş bu nefes. Kalp dediğin sevmeye değil, durmaya meyyal." "Saz sustuğunda, kalem yazmaz olduğunda, ruh bedeni sıkışıp kaldığında, dünyanın çağrısı karşılıksız kalacaktır. " "Demir çıkrığın sesini duyuyor musun, ağır ağır yer değiştiriyor dünya." "Keşke tek başarımız ölmemek olmasaydı. Bütün sözler aynı anda kirlendi, birinciliği tutmadığıma verdiler." "Bir şeyin kendi azalırsa lafı büyür." "İnsanın, ömür süresini kendisine kalmadan bölüşüp üleşmek için verdiği savaşa hayret ettim." "Ansızın bastıran bir yağmurun sokakları değil, içime yağmasından bahsediyorum."

Âşık KralBaşar Başaran · Doğan Kitap · 202320 okunma

·

310 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eda