Herkes gibi Tolstoy’un İvan İlyiç’i de yaşamın, er geç ölümle neticeleneceğini bilerek yaşar, ancak birçokları gibi o da ölüme başkalarının başına gelen bir şey gözüyle bakarak bu gerçeği aklından uzak tutar.
“Her nefis (canlı) ölümü tadacaktır.” Mezarlıklarda görür üzerine konuşur çıkıncada unuturuz. Sağlığını kaybeden ölüme yaklaşanlar: Acaba hayatımı doğru mu yaşadım? Yaşamak neydi? Amaç neydi? Ve çok çok fazlasını sorgulamaya başlar.
Çok geç olmadan ve o gün gelmeden bu kitabı okuyun ki o gün gelmeden pişman olarak sorgulamayın!
