Bu hayatta benim gibi düşünen, benim gibi hareket eden ve dış kapının dış mandalıyken bana en yakın duran tek kişi o.
Benim hatalı bir yanım olmadığını, asıl yaşadığımız dünyanın içinde çok hata olduğunu gören tek kişiydi.
Bu kadar insan arasından bir tek ona rastlamış olmak bile yeterdi.
Beni asfalta ulaştıracak o toprak patikada ayaklarımın kirlenmiş olmasını dert etmek bir yana, bu beni cesaretlendiriyordu.