Düşünce kaderin ve insanların gözünden
Aforoz dileyenler gibi yalnız başıma ağlarım.
Sağır gökler dertlenir çığlıklarım yüzünden
Kendimi hor görür, kaderime lanet yağdırırım.
Zenginlerden biri gibi olmayı arzularım
Onun gibi görünsem, onunki gibi dostlarım olsa
Şu adamın sanatını, bununkinin zekasını kıskanırım
Bundan çok azıdır yapmak istediklerim oysa.
Kendimi hor gördüğüm bu düşüncelerimde
Hemen seni düşünürüm, bir de beni
Gün ağarırken yükselen bir tarla kuşu timsalinde
Cennetin kapılarından şakır ilahi.
Sevgini anmak bile öyle büyük bir servettir ki
Elimin tersiyle iterim bir kralın tahtıyla değiştirmeyi yerimi.