Güneşteki Adamlar adlı romanının çokça okunduğunu görmem sonrasında tanıdım. Bu nedenle romanlarından önce Loras Kitaptan çıkan dört adet öykü derlemesini edindim ve öyküleriyle başlayarak yazarın kalemini tanımak istedim. İtiraf etmeliyim ki mazlum bir halk olan Filistin'de doğması nedeniyle yazarın öykülerinin tamamının savaşla ilgili olduğu gibi bir ön yargıya sahiptim. Lakin yazarın çok fazla konuya dokunan öyküleri olduğunu söylemem gerekiyor. Şu anda yaşanan "soykırım"ı edebi yönden geçmişi ile görmek adına Gassan Kenefani önemli bir yazar. Bu anlamda her iki ülkeden de yazarların eserlerini okuma kararı aldım. Bir yanda
Gassan Kanafânî'yi okudum, okuyacağım.
Kitapta yer alan öykülerde Filistinlilerin yaşadığı zulüm, içinde bulundukları savaş ortamı da anlatılıyor. Ancak esas temanın Filistinlilerin son derece yoksul bir halk olması olduğunu düşünüyorum. Bugün bile konuşulan toprak satımlarını bile "Ölmeyen Adam" gibi öykülerde görebiliyoruz. Okurken de "Ee onlar da topraklarını zaten satmışlar" gibi sığ yorumlardan uzaklaşıp hakikati daha iyi anlıyoruz. Öykülerin çoğunda açlık, yoksulluk, susuzluk, ölüm, hastalık ana konuları oluşturuyor. Bu ana konuların yanında aşk, evlilik, ilişkiler, mutluluk ve yalnızlık gibi konulara değinen öyküler de bulunuyor.
"İçindekilerle birlikte oda sessizliğe büründü. Sessizlik, insanın açıklamasını yapmaktan aciz kaldığı türdendi. Niçindi bu sessizlik? İşkenceyle dolu bir yıla veda ettiğimiz için mi yoksa daha az sıkıntıyla geçecekmiş gibi görünmeyen yeni bir yılı karşılayacağımız için mi? Ya da her ikisi sebebiyle mi?" (Sayfa 94)
"Ölüm, ölen kişinin yaşadığı bir sorun değil. Sorun, yaşayan diğerlerine ders olmak için acı içerisinde sıralarını bekleyen geriye kalanların sorunu." (Sayfa 90)
Yazarın dili oldukça sade. İlk öyküleri olmasına rağmen modernist diyebileceğimiz üst kurmaca gibi tekniklerin kullanıldığını söylemek mümkün. Öykülerinde bir durumun, olayın farklı gözlerden bakıldığında aldatıcı şekilde görülebileceği hali çokça yer alıyor. Bu yaklaşımı en çok "Oniki Numaralı Yatağın Ölümü" ile "Yedi Kartal Bir Çocuk" gibi öykülerinde görüyoruz.
Savaşın çocukların üzerinden anlatımı beni her zaman çok etkilemiştir. Bu derlemede de savaşa bu bakış açısıyla yaklaşımı görebileceğimiz öyküler bulunuyor "Mayıs Ayının Ortası" gibi. "Başkalarının Omzu" gibi öykülerinde ise ne kadar yoksul olsalar da bu insanların da küçük iyiliklerle kendilerini mutlu ettiğini, ama kötü insanların bu küçük mutlulukları bile onlara çok gördüğünü okuyoruz.
Öykülerin yarısından çoğunu beğendiğimi söylemek isterim. En beğendiğim öyküler; "Mayıs Ayının Ortası", "Oniki Numaralı Yatağın Ölümü", "Yoldaki İnci", "Ölmeyen Adam", "Susuzluk", "Başkalarının Omzu", "Kölelerin Kalesi", "Yedi Kartal Bir Çocuk" oldu. Genç yaşında yazmış olduğu bu öyküleri, kitabın sonundaki yazarın yaşamı hakkındaki kısmı oldukça beğendim. Diğer öykü derlemelerini de okuyacağım.
Filistinlilerin nasıl bir kanlı, zulüm gören, yoksul bir geçmişten geldiğini görmek, bugüne daha iyi bakabilmek adına yazarı ve öykülerini tavsiye ederim. Edebiyatın sosyal tarih olduğunu düşünürsek bu gibi eserlerin önemli olduğunu düşünüyorum. İyi okumalar.
