"Emily Bronte Catherine'in yüzünü tasvir ediyor," demek yerine, "Bronte bize Catherine'in yüzünü hayal etmemiz ya da imgelemimizde inşa etmemiz için bir dizi talimat veriyor" da diyebiliriz. Bu tür bir formülasyon biraz kaba saba olsa da, taklidin sahasını nesneden zihinsel edinme kaydırması bakımından yerindedir. Romanlardaki imgelerin gerçek dünyayı temsil ettiğini ya da onun taklidi olduğunu söylemeyi adet edinmişizdir. Ama belki de taklit onlardan ziyade bizim onlara bakışımızdadır. Catherine'in yüzünü hayal ettiğimizde bir yüzü gerçekten görmeyi taklit ederiz, tepelerde uguldayan rüzgarı hayal ettiğimizde rüzgarın sesini gerçekten işitmeyi taklit ederiz. İster kendi hayal gücümüze ulaşalım ister büyük yazarların talimatları sonunda ulaşalım hayal etmek bir algısal taklit eylemidir.
Sayfa 14Kitabı okudu
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.