Seven, sevmiş olan bir kadının, gönül yarasını unutması asla mümkün değildir. Bu yara, için için yanan bir ateş gibidir. Üstünü küllenmiş görürsünüz! Fakat o ancak küllenmiştir, sönmüş değildir. Bazen bir demet çiçek, bazen bir nefes gibi bükülür otlar, o zaman bu ateşin bütün hızı ile yanmakta olduğu görülür… o, ne zaman sönecektir, bilir misiniz?
…
“Yürekteki son damla kan soğuduğu gün!”