Bazı kitaplar vardır; bitirirsin bir soluk alırsın ve anlamı içinde büyür.. işte öyle bir öykü yazmış
Kenji Miyazawa .Japon eserlerinin geneli okuru hızlıca hikayenin içine çekiyor, sonra hayal dünyanızın sınırlarını zorluyor, son olarak da hikaye anlamını kazanıyor.. Hayali, hüznü ve anlam arayışını içinde barındıran etkileyici bir hikayeydi. Bazı hayal ürünleri zihin yorucu olmasına karşın bazı metaforlar çok anlamlıydı.
Konusuna gelecek olursam;
Giovanni, hasta annesi ile ilgilenen, uzun süre çalışmaya giden akıbeti henüz belli olmayan babasını sabırsızca bekleyen ve büyük bir hayal dünyası olan yalnız bir çocuktur. Annesi, uzaklardaki babası, arkadaşı Campanella ve gökyüzü (özellikle yıldızlar) onun dünyasını oluşturmaktadır. Yalnız olan hemen hemen her çocuğun olduğu gibi içinde kocaman bir dünya barındırır. Bu hayal dünyası ise yavan bir hayal dünyası değildir. Ardında, gerçek anlam ve inanç sorgulamaları barındırır. Yazar
Kenji Miyazawa nın hayatını okuduğumuzda, gerçek yaşamından kırıntıları toplamak hikayeyi daha da anlamlı kılmaktadır. Güzel bir Japon edebiyatı öyküsü okumak isteyenlere şimdiden iyi okumalar dilerim.