Tanzimat dönemi yazarları için Jale Parla psikanalitik bir çözümleme yaparak yıkılmak üzere olan bir devletin üzüntüsünü ve geçmiş yılların bilgisi içinde olduklarından ölü bir babanın hasretini yaşadıklarını söyler. Bu yüzden yazarlar hikayeye olabildiğince müdahele edip okurları tek bir doğruya doğru yönlendirmeye çalışırlar. Babanın her şeyi bildiği gibi yazarlar da okurlarına babalık ederler. Bülent Somay ise bu tespiti 50'li ve 70'li yılların devleti üzerinden çözümleyerek "aşırıya kaçan baba" tanımlamasıyla adlandırır. Bu dönemdeyse "devlet baba" kendisini fazlasıyla hissettirir. Bu yüzdendir ki bu dönemde daha isyankar ve hükümetlere/ babaya karşı çıkan yazarlar görüyoruz.