Kur'an ve Sünnet'e uyulması gerektiği tezinden hareket ederek aklı nakle tâbi kılmıştır. Çünkü söz konusu anlayışa göre dinde ana prensip vahye uymaktır. Mutlak ve mükemmel bir bilgi kaynağı olmayan aklın, nakle hâkim olması veya naklin akla tâbi kılınması durumunda tabiatıyla vahye ihtiyaç kalmayacaktır. Halbuki insan, bilgisi vazgeçilmez bir kaynak olmasına rağmen sınırlı, dış etkilere açık ve geleceği keşfetmekten yoksun bir varlıktır. Dolayısıyla her zaman vahyin desteğine muhtaçtır.