"Çok perde var, hakikate nasıl vâsıl olacağım?" Eşikte Beklemek kitabı okurken içimde ki ateşlere hâr, yeni ateşlere sebep olan denemeler bütünü. Okuduğum kitaplarda aradığım noktalardan en öncesi, Yanmak lazım olduğudur. Bir kelime bir cümle yakmalı zihni ve kalbi, hakikatlerle kıvratmalı, seyrettirmeli o mumun yanışını ve defalarca yanışın biteceğini; ama tekrar tekrar yanacak bir ateşe sahip olduğunu da, gecenin bir vaktinde seni sana bırakmalı ve kalbini buldurmalı. Aruobanın dediği gibi; "Kişi, kendi dibine hiç ulaşamayandır - boyuna suya dalan, ama nefesi yetmeyerek, dibe ulaşamadan hep yeniden yüzeye çıkmak zorunda kalan." İnsân kendine doğru yola çıkmasaydı nefesinin yetmeyip yüzeye çıkmak zorunda kalacağını bilemeyecekti. Çünkü bulma istidadı olmasaydı, eşiğin ötesindeki onu eşiğine almazdı. İnandığımız ve peşinde olduğumuz eşiklerde bekleyelim. Dönüp dolaşıp okuyacağım yanımdan ayırmayacağım kitaplardan ve yazarlardan birisi oldu. İnsânın yoluna yol yapanlar iyi ki varlar. İyi ki. İnsanın bir eşikte beklemesi; gönlünü koruma altına alır, iç âlemini derinleştirir, maneviyatını zenginleştirir. İnsan maddeden ibaret değildir, insan manadır. Cismiyle gömülür ama sırrıyla haşrolur. Bize sır gerek, muhabbet gerek, aşk gerek. Kitaba Yunus Emre'mizle başlamıştık, yine onunla bitirelim: "Aşık öldü deyû salâ verirler / Ölen hayvan imiş âşıklar ölmez."

Eşikte BeklemekYağız Gönüler · Profil Kitap · 2023165 okunma

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İkrânur