Gönderi
Tanzimat dönemimin ikinci kuşak yazarlarından olan Samipaşadaze Sezai’nin tek romanı olan Sergüzeşt’i birlikte tanıyalım.
Sergüzeşt kelime anlamı olarak “macera, serüven” demek. Esere bundan daha uygun bir başlık seçilemezdi diye düşünüyorum
Aslında hepimiz aşinayız bu esere. Lise yıllarında az duymadık adını. Türk edebiyatında önemi büyük. Romantizmden realizme geçiş eseri aynı zamanda Tanzimat döneminin ilk realistik romanı olma özelliğini taşıyor.
Gelelim bu güzel eserin içeriğine.
Kafkasya’dan gelen üç esirin içinde en küçük olan Dilber. İsmi bile kendisine ait değil. “Sahipleri” ona bu ismi uygun görüyor ve biz onu bu isimle okuyoruz.
Dilber esir alındığında daha 10 yaşında bile değil. Çelimsiz, bakımsız, hastalıklı bir çocuk. Dolayısıyla esirci için onu satmak kolay olmuyor fakat bir şekilde başarıyor bunu ve Dilber’in sergüzeşti böylelikle başlamış oluyor.
Halayık (kadın köle, cariye) olarak girdiği evlerde horlanan, hakaret edilen ve boyundan büyük işleri yapmaya zorlanan Dilber kimi zaman kendisi evden kaçıyor kimi zaman ise beğenilmeyerek satılıyor.
Asıl mesele ise Celal beylerin evine satıldığında başlıyor.
Burada biraz olsun rahat eden, yüzü gülen Dilber’i ne bekliyor dersiniz ?
Aşk tabi…
Evin küçük beyi, ressam Celal bey, bizim kıza vuruluyor. Dilber de öyle tabi.
Ama bir sorun var. Celal bey soylu bir aileye mensup. Ve bu sevdalı bakışlar elbette ki onları ele veriyor ve ipler birer birer kopmaya başlıyor.
Bundan sonrası çok çetrefilli. Ayrılıklar, acılar, gözyaşları. Yine esaret, yine acı.
Varın gerisini de siz görün dostlarım bu hikaye nerede başlayıp nerede bitiyor.?
Samipaşazade Sezai toplumda kadına reva görülen konumu, esareti ve esirliği çok güzel bir dille kaleme alıp bizlere aktarmış ve bu eser yayımlandıktan sonra “sürgün” edilmiştir. Bunun üzerine söz söylenir mi bilmiyorum.
Mutlaka okuyun dostlarım. Edebiyatımız İçin önemli bir yeri var.
·
1,576 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.