J. W. von Goethe'nin (1749-1832) bir şiiri, "Zirveleri bir huzur kaplar" dizesiyle başlar. Bu sözcükler bir insan silüeti çizer, tıpkı Fransız şair Jacques Dupin'in (d. 1927) şu sözcüklerinde de rastladığım gibi: "Korkularım olgunlaştığından beri, dağ bana ihtiyaç duymuştur. Uçurumlarıma, iplerime, adımıma ihtiyaç duymuştur." Bana baş dönmesi "veren" uçurum değildir, sahip olmadığı "korkutucu derinlik"i ona kazandıran benim. Ne de ben onlara bunu bahsetmedikçe zirvelerin "huzur"u vardır.
Sayfa 142Kitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.