Gönderi
Sanırım dünyadaki en korkunç şey kıymet verdiğin birinin seni hiç anlamamasıdır. Kafka'nın birkaç eserini okuyan okuyucular, onun babası ile sıkıntılarını derinden hissederler. Kafka, babasını hem çok seviyor hem de çok nefret ediyor. Babası, onunla konuşurken sürekli aşağılar ve artık bu durum Kafka'da bir "duyarsızlaşma" meselesi haline gelir. Gün geçtikçe "her şeyin ölçütü kabul ettiği adamdan" yani babasından uzaklaşır. Ona dair her şeyi unutmaya ve ona dair her şeyden kaçmaya yemin eder.
Sürekli sevilme ve onaylanma bekleyen birinin, en sevdiği kişi tarafından aşağılanması Kafka'ya hayatındaki her şeyi sorgulatmış ama en çok da kendini suçlamış, sorgulamış kendini yalnızlaştırmış ve değersiz hissetmiş.
Belki de bu sorgulama onu psikolojiye itmiş ve Freud'dan etkilenmesine sebebiyet vermiştir.
Kafka ve Kafka gibi olan birçok kişi için o kadar üzgünüm ki... maalesef ebeveynler kendilerince doğru buldukları ya da kendi büyüklerinden öğrendikleri yanlış davranışları evlatları üzerinde uygulamaya çalışıyorlar. Kendi gerçekleştiremedikleri hayalleri çocuklarının üzerinden -kendilerini kanıtlamak için muhtemelen- harekete geçirmeye çalışıyorlar. Kafka'da bu çocuklardan biri olmuş ve yara izleri onda büyüdükçe derinleşmiş.
Ve son olarak keşke Kafka yaşarken bu eserleri yayımlansaydı da insanların onu ne kadar sevdiğini ve yalnız olmadığını görseydi.
·
41 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.