Ait olmadığıma isyanım durdu
Huzuru aramayı bıraktım havası ağır gelen Otogarlarda bıraktığım izmaritlerle veda ettim sanki bazı duygularla
Uçsuz bucaksız bı yalnızlık benimkisi sonu karanlık şehir ışıkları aydınlatamıyor
Nerde bir su birikintisi bulsa ev yapmış insanlar yuva kurmuş hayvanlar
Şimdi söyle ben evimi nereye kurayım
Ait hissetmedigim hani çatıya evim derim sahi ev neydi
Öyle büyük ki içimdeki boşluk uzaya bile sığmam ben
Sanırım kafamdakileri bı çuvala koyup hayata ve akışa kapılmam zamanı geldi
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.