Tevazu
“Rahmanın kulları yer yüzünde vakarla yürürler.” | Furkan Suresi 63. Ayet |
Yani sakin ve mütevazi olarak, büyüklenmeden, böbürlenmeden, kötülük yapmadan yürürler.
Müminlerin alçakgönüllülüğü; rahmet, şefkat ve mütevazi olması müminlere karşı geçerlidir. Müminlere karşı babanın çocuğuna şefkati gibi, kafirlere karşı ise avına saldıracak olan yırtıcı bir kuş gibidirler.
Resulullah (s.a.v): “Allah bana aranızda mütevazi olmanızı vahyetti, böylece kimse kimseye karşı böbürlenmez ve kimse kimseye zulmetmez.” | Ebu Davud, 40 |
Nebi (s.a.v) öylesine mütevaziydi ki, çocukların yanından geçerken onlara selam verirdi. Kendi evinde ailesine hizmet ederdi. Asla nefsi için kimseden intikam almazdı. Ayakkabısını tamir eder, elbisesini diker, ailesine koyun sağar, deveyi yemler, hizmetçisi ile yemek yerdi.
Resulullah (s.a.v) zora koşmayan, yumuşak huylu, güzel tabiatlı, hoş muamele yapan, güleryüzle, israfa düşmeyecek kadar cömert, her müslümana karşı kalbi yumuşak, müminlere yumuşak ve halim davranan yüce gönüllü bir insandı.
Tevazu: kulun Allah’ın otoritesini zillet ve itaatle kabul etmesi ve merhameti altına girmesidir. Kulluk ise Allah’ın mülkünden tasarruf ediyor gibi tasarruf etmesiyle mümkündür.
Nebi (s.a.v): “kibir Hakkı red ve inkar etmektir. İnsanları hakir görmek, insanların haklarını hiçe saymak, inkar etmek ve hafife almaktır.”
Kısaca Tevazu: kendi nefsinden vazgeçmendir.
Allahu Alem
·
102 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.