Bir minderin üzerinde, bir kedi ailesiydik. Bu kadarcık yuva bana hayatımın en büyük mutluluğunu sağlıyordu. Başka hiçbir şeye ihtiyacım yoktu. Oysa bendeniz Vecihi'nin hikâyesi mutluluklarla dolu değil sevgili bay ve bayan okuyucular! İki yavru, 15 gün arayla hayatlarını kaybetti. Ne kadar uğraştıysam uyandıramadım onları. Ben kendimi suçladım, insanlar kendilerini. Neyi yanlış yapmıştık, bilmiyorduk. Onları her yeni gün daha fazla özledim. Bıyıklı, videolarını çekmişti. Seslerini her duyduğumda evin altını üstüne getirdim bulmak için. Belki uyanmışlardır diye düşündüm. Ama yoktular. İki insan ve bir kedi olarak suçsuzduk ama bazı insanlar suçluydu, hem de çok suçlu. Bense, artık yetişkin bir kedi olmuştum sanırım. Bu olay, yuvamı, Püsküllü'yü ve Bıyıklı'yı eskisinden çok daha fazla sevmeme neden olmuştu.
Sayfa 30Kitabı okudu
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.