keşke hepimiz; korkunç ıstırapları, üzücü hatıraları, büyük matemleri abdülhak hamid tarhan gibi kolayca unutabilsek.
makber'i yazacak denli ıstırap çekse de, hep bugünde/şimdide yaşamış abdülhak hamid. geçmişin acıtıcı gölgelerini daima ardında bırakmış. dünün trajedilerini dünde bırakmayı bilmiş.