Okurken içimin yağlarını eriten, oh ağzına sağlık, oh yüreğine sağlık diye diye okuduğum bir kitap okudum.
Canım 
Hümeyra Uyanık gel bi öpücem seni Ya nasıl da söylemek isteyip söyleyemediklerimi yazmışsın. İçimde beni zehirleyen şeylerin sendeki akışlarını görünce inan sanki ben rahatladım.
Hop hop biz de buradayız mı diyorsunuzYa ben yazarla direk temasa geçip canım takipçilerimi bir kenara iter miyim Şimdi arkadaşlar bakın bu lafım size. Özellikle de kadın takipçilerim. Hani pek çok yerde susuyoruz ya, ya da susmak zorundayız ya diyeyim daha doğru olsun; hah işte #hümeyrauyanık o bizim sustuğumuz her şeyi bağırmış. Hem de avazı çıktığı kadar. Almış eline kalemi önce çok etkileyici yaşam hikayesini anlatmış bize ki bu bile bir ufak dumur ile birlikte kitaba müthiş bağlanmanıza sebep olacak çok eminim. Ama sonra almış sazı eline Allah ne verdiyse; gelmişine, geçmişine, gelmeyenlere, bir türlü geçmeyenlere, gidenlere ve gider gibi yapıp yapıp gidemeyenlere , en gitmesi gerekirken kene gibi yapışanlara, samimiyetsiz yalakalara, lüzumlulara, lüzumsuzlara, yedi kat yabancıdan, can ciğer akrabaya, amirden, memura, kadından, erkeğe, çocuktan, sevgiliye, sevenlere, sevemeyenlere, sevmeyi bilmeyenlere, severmiş gibi yapıp sevmeyenlere, ciğerine yapışanlara, ciğerini sökenlere…. daha da nelere nelere bir vermiş bir veriştirmiş.Okurken pek çok kez ohhhhh sen çok yaşa deme garantisi benden. Hatta bazen kendini bile gömmüş ki zaten en çok da kendiyle savaşını yapıp o savaşı kazandıktan sonraki zafer naraları gibi geldi bana bu kitap. Dili muazzam samimi ki benim en sevdiğim. Okurken asla sıkılmayacaksınız çünkü türü deneme olsa da o sıkıcı denemelerden değil bu kitap. Bir çeşit ben denedim siz denemeyin bakın, vurun gelişine fıttırsın gitsin kitabı olmuş #keçikadın şimdi size beni en çok etkileyen paragrafı yazıp bu kitabı #mutlakaokuyun diyorum. #sağliklavekitaplakalın
“Şefkat görsün diye gösterdiğim yaralarıma tuz basıldı. Sandım ki insanlar bilirse ona göre davranır fakat durum hiç öyle olmadı. Kanırta kanırta açtılar yaramı ve tuz bastılar. Ben de zamanla yaralarımı göstermemeyi, o yaralara kendi elimle merhem basmayı öğrendim. İçim kan ağlarken mutlu oldum. Şimdilerde sosyal medyada ‘Ördek sendromu’ diye geçen, herkesin iyi olma halini, toplum kendi yarattı. Çünkü bizim toplum düşene tekme atmayı hep çok sevdi.”
··
149 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.