Annegret'in hayatında korku hâkim. Bilinmeyen bölgelere, tek bir adım bile atmaya cesaret edemiyor. Hayatı bir çember etrafında dönen ebedi bir tekrardan ibaret. Bu yaşama biçiminden kendisi de memnun olmadığı halde; bildiği rotadan çıkıp bilinmeyene ayak basmaktan duyduğu korku, boşa harcanmakta olan bir hayattan duyduğu acıdan daha büyük. Bu sürekli olumsuzlama mekanizması içinde, zaman denen şey de sadece bir yük haline geliyor ve Annegret onu ne üstünden silkeleyip atabiliyor ne de daha fazla taşıyabiliyor. Geçmiş (çocukluk günlerindeki inanışına duyduğu özlem) ile gelecek (kurtarıcı bir dönüm noktası beklentisi) arasında, oradan oraya savrulurken “şimdi"yi elinden kaçırıyor. Annegret'in zamanı nasıl geçireceğini, ne yapacağını bilememesinin asıl nedeni bu. Zira bütün başlangıçlar sadece "şimdi"yi gerektirmekle kalmaz, bilakis aslında onlar şimdinin ta kendisidir.
Şimdinin birleştirici bağı olmasa her şey zaman ve mekân içinde dağılıp gider. Yaşamın tüm çeşitliliği, bir bütün olarak sadece ve sadece aşırı bir zorlama olarak ortaya çıkar. Varlık'ın şimdi içindeki birliği, bütünlüğü kırılıp dağılır.
·
217 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.