Mine Hanım'ın daha önce Edebiyat Terapi kitabını okumuş ve hayran kalmıştım. Kendisine hayran olmamak mümkün değil. O kadar naif ve yalın bir dili var ki, su gibi akıyor anlattıkları ve boşa değil içime yerleşiyor. Kitabı iki bölüm olarak düşünebiliriz önce genel bir anlatım, içe dönüş, kendini tanımak, hayatta var olmanın sebebi gibi ikinci bölümde ise kendisine terapiye gelen insanlardan bahsediyor. Olaylar gerçek isimler değiştirilmiş. Bunları okuduğunuzda etrafınızdan ve kendinizden örnekler bulabiliyorsunuz. Dizilerdeki gibi vaka üstüne vaka yaşanmıyor ve anlamlandırmaya başlıyorsunuz. Bu kitap bana terapi niteliğinde geldi. Özellikle bir bölümde kendimi hissettim ve bunu okuduğumda karşı tarafı anladığımı hissettim. Karşı tarafı anlıyorum, neden nasıl davrandığını biliyorum fakat istediği noktada var olabilmek ve bunu başaramayınca bana yetersiz hissettiriyor. Onun hikayesinde ben aslında kurtarıcıyım. Fakat gerçekte her zaman mükemmel değilim. Son 1,5 senede bunu daha çok içimde büyüttüm, yıprandım belki kendime döndüğüm için, oysaki bu durum hep vardı. Yaşadığımız olaylarda karşı tarafın ne yaşadığını anlasak bile kendimizi fazlasıyla sorgulayıp cevap arayabiliyoruz. Kendimize fazla yükleniyoruz. Oysa o hikaye bize ait değil, karşı tarafa ait ve bizim hikayemiz farklı. Bunları düşününce ise kitabın ilk sayfalarına döndüm. Ben kurtarıcı değilim, mükemmel değilim, sadece insanım. Bu kitabı daha sonra tekrar okuyacağım.

Yaşam Hikâye mi?Mine Özgüzel · Doğan Kitap · 202321 okunma

·

89 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şenay AL