"Diyelim ki duyumlarımızın, düşüncelerimizin, hareketlerimizin sebebini tıpkı gezegenlerin tutulma nedenini, Ay'ın ve Venüs'ün farklı evrelerini keşfettiğimiz gibi keşfettik. Bu durumda nasıl gezegenlerin evrelerini ve tutulmalarını öngörebiliyorsak, duyumlarımızı ve bu duyumlardan kaynaklanan düşüncelerimizi ve arzularımızı da aynı şekilde öngörebilirdik. Böylece içimizde yarın neler olup biteceğini önceden bildiğimizden, bu mekanizma sayesinde ne yönde, hayırlı mı yoksa uğursuz şekilde mi etkileneceğimizi bilirdik. Kabul edildiği üzere pek çok koşulda içsel hareketlerimizi yönlendiren bir iradeye sahibiz. Örneğin, kendimi öfkelenecek gibi hissettiğimde düşüncem ve iradem bundan doğacak tepkilerimi bastıracaktır. Şayet bütün birincil prensiplerimi bilseydim, yarın maruz kalacağım bütün duyguları, beni bekleyen bütün düşünce silsilesini de bilir; bu düşünce ve duygu silsilesi üzerinde, zaman zaman başka yöne çevirdiğim veya bastırdığım hâlihazırdaki duygu ve düşüncelerim üzerinde sahip olduğum gücün aynısını uygulayabilirdim. İşte o zaman kendimi bir saatin, bir geminin, bilinen bütün makinelerin hareketini keyfe göre geciktirebilen veya hızlandırabilen insanlarla aynı konumda bulurdum.
Bu varsayım içerisinde yarın karşıma çıkacak düşüncelerin efendisi olduğuma göre, bir sonraki gün ve ömrümün geri kalanı boyunca da bunların efendisi olarak kalırdım. Öyleyse kendi üzerimde daima mutlak kudrete sahip olur, kendi kendimin tanrısı olurdum. Bu durumun tabiatımla bağdaşmadığını pekâlâ hissedebiliyorum. Dolayısıyla düşünmemi ve hareket etmemi sağlayan birincil nedene dair herhangi bir şey öğrenebilmem imkânsızdır."
Sayfa 10 - Voltaire Birincil Prensip ArgümanıKitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·353 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.