Gönderi

Günlerdir gülmeyen Hz. Osman(ra) çarşambayı perşembeye bağlayan gece yine Kur'an okurken uyuyakaldı ve bir müddet sonra gülerek uyandı. Hanımı Nâile(ra), bu gülüşün sebebini sorunca Hz. Osman(ra) anlatmaya başladı: "Nâile rüyamda Efendim'i(sav) gördüm. Beni alıp koridorlardan geçirdiler, karşımda bir nur vardı. Baktım ki Resûlullah (sav). Yanında Ebû Bekir var, Ömer var ve diğer sahâbeler var. Beni görünce 'Geldin mi ya Osman?' dedi. 'Geldim ya Resûlullah (sav)!' dedim. 'Seni susuz mu bıraktılar?' dedi. 'Evet ya Resûlullah (sav)!' dedim. Seni aç mı bıraktılar?' diye sordu. 'Evet ya Resûlullah (sav)!' dedim. 'Seni engelliyorlar, camiye bile bırakmıyorlar değil mi?' dedi. 'Evet ya Resûlullah (sav)!' diyebildim. Bunun üzerine Allah Resûlü (sav): 'Peki, o zaman orucunu bozma. Akşam seni iftara bekliyoruz' dedi. Böyle bir olay yaşamışım. Ben gülmeyeyim de kim gülsün?"
Sayfa 69
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.